Tüm sosyal ve siyasal olaylarda ne söylendiği veya yapıldığı önemsenmez; kimin söylediği ve yaptığı önemsenir oldu.

Başkasının akını kara; kendi karamızı ak görme hastalığı veba gibi toplumumuzu sardı.

Toplu İş Sözleşmesi sürecinde bu acı gerçeği bir kez daha gördük.

MEMUR-SEN konfederasyonu ve bağlı sendikalar, sözleşmeyi öyle bir bayram havasında sundular ki; bilmeyen memurun hiçbir sorunu kalmadı zanneder.

İmzalanan sözleşmede elbette çok önemli kazanımlar var.

Ama bir o kadar da talep edildiği halde alınamayan haklar var.

Diğer taraftan KAMU-SEN ve KESK, elde edilen kazanımları görmezden gelip memurun masada satıldığı safsatası ile bir kez daha kendilerinden beklenen ideolojik duruş ve ona paralel değerlendirmeler yaptılar. 

 “Toplu Sözleşme” ile kamu çalışanlarının sorunlarının tartışılıyor, ülke gündeminde yer işgal ediyor olması başlı başına çok önemli bir kazanımdır.

Bunun hükümet üzerinde önemli bir baskı yarattığı, sorunlarla ilgili önemli bir farkındalık oluşturduğu da bir gerçek.

Toplu sözleşmenin, KESK ve KAMU-SEN’in karşı oy kullandıkları; MEMUR-SEN’in ise varını yoğunu ortaya koyarak desteklediği referandumla kazanılmış bir hak olduğunu hatırlayalım.

MEMUR-SEN’in Referandum paketine “Toplu Sözleşme”yi de dâhil etmek için verdiği mücadeleyi bilen bilir.

KAMU-SEN ve KESK’in de referandumuna karşı kampanyalarını bilen bilir.

Tabi referandum paketine konulan “toplu sözleşme”nin bir aldatmaca olduğu yönündeki değerlendirmeleri de.

Şimdi ise bir zamanlar karşı oy kullandıkları “Toplu Sözleşme” ile yürütülen hak arayışında MEMUR-SEN’i yetersiz görüyorlar. 

Toplu sözleşmenin ikincisinin ardından KAMU-SEN ve KESK’e, elde edilen kazanımları anlatmanın ve onları buna inandırmanın ne derece zor olduğunu biliyorum.

Açıkçası kazanımların ne derece bu iki konfederasyonun umurunda olduğu konusunda da tereddütlerim var.

Bu kutsal hak arama mücadelesini aynı sosyolojik tabana sahip bir siyasi parti iktidardayken ona karşı vermenin zorluğunu yaşayan MEMUR-SEN, memurlara karşı samimiyetini ve inandırıcılığını yitirmeden devam ettirmek istiyorsa KAMU-SEN ve KESK’in eleştirilerine rağmen bir taraftan kazandıklarını kamu çalışanlarına anlatmalı; diğer taraftan da iktidarı elinde bulunduranlara karşı sendikal duruşunu gözden geçirerek alamadıklarının mücadelesini daha gür bir ses ve dik bir duruşla devam ettirmelidir.

Tabi bunu iki yıl sonraki toplu sözleşme görüşmelerini beklemeden yapması gerekir.