28 Şubat post-modern darbesinin üzerinden 
yirmi iki koca yıl geçti.
Yakında çeyrek asır olacak.
O dönemin gazabına uğrayanlardan hala 
içerde olanlar var.
Mazlum-Der genel başkanı Ramazan Beyhan’ın 
verdiği bilgiye göre o dönemde haksız yere 
içeri girenlerden 400 kişi hala hapiste.
Bunların aileleri, yakın çevreleri ve her şeyden 
önce itibarları var.
İçeri girmediği halde işini kaybedenler 
araştırıldı mı?
Akli dengesini kaybedenler araştırıldı mı?
Bunların çocuklarının yaşadığı maddi, manevi, 
sosyal sorunlar araştırıldı mı?
Bütün hakları kat be kat iade edilse bile 
çalışamayacak duruma gelenlerin yaşadıkları
araştırıldı mı?
Bin yıl sürmedi çok şükür ama açtığı yaralar 
uzun süre kapanmayacak!
*** 
Bir başka yara…
Kamu görevlilerinin yetki aşımı.
28 Şubatvari keyfi yaklaşımlar…
Vatandaşı; ülkenin gerçek sahiplerini yabancı 
gören bir anlayış.
Kendini vatandaşın üzerinde görme temayülü.
Devletin en üst düzey görevlilerinden biri; bir 
savcı, bir başka saygın meslek grubunun 
üyelerini haksız yere polis zoruyla karakola 
aldırıyor.
Bir saat beklettikten sonra lütfedip(!) serbest 
bıraktırıyor.
Hangi yetkiyle? 
Hangi hakla?
Hangi ahlakla?
İşin en trajikomik yanı da koca adamın ve 
yanındakilerin kendilerine gelen mesajı 
anlama kabiliyetinden yoksun olmaları.
Milli Eğitim Bakanı ve Adalet Bakanı olaya 
tepkilerini dile getiren açıklamalar yaptılar.
Hoş… 
Öğretmen sahipsiz değil!
Eğitim-Bir-Sen genel başkanı Ali Yalçın da olaya tepkisini dile getirirken 
kendisinin daha önce Şırnak’ta
benzer bir durumla karşılaştığını dile getirdi.
Demek ki bu ilk değil, son da olmayacak gibi.
Peki, bütün bunlardan sonra savcı beye ne 
olacak?
Bilmiyorum ama biz biraz zaman geçince unutacağız.
Yanlış anlaşılmasın…
*** 
Hâsılı 28 Şubat’ı yaşamak için takvim 
yapraklarının o günü göstermesi gerekmiyor.
Bin yıl sürecek şey, galiba zihniyet değişimidir. 
Milletin hizmetkârı olması gerekenler milletin 
efendisi olmaya devam ettikçe 28 Şubat’lar 
devam edecek.