Akif Abi’yi tanımazsınız. Silik biri. Öyle medyayla şunla bunla ilgisiz biri. Kendi halinde, kimseye karışmayan biri.  Bir süpürge, bir küreği var elinde. Sabahın ilk saatlerinden, akşamın geç saatlerine kadar onlarla sitenin içinde dolaşan sıradan biri.

Bir derdi var ama Akif Abi’nin. Bir nimet eksikliği. Ki, sağlıklı bir evliliğe adım atan herkesin istediği, hatta belki de çoğu insanın onu elde edebilmek adına evlilik yapmasını gerektiren bir nimet. Çocuk!

 İşte bu nimete sahip değil o. Derdini paylaşmak adına eşi tarafından hemen herkese anlatılan, bizlerin de bu şekilde haberdar olduğumuz bir sıkıntı onlarınki. Kendisi anlatmaz tabi Akif Abi’nin. Dedik ya daha en başında, içine kapanık biri diye. Belki bundan, belki karakterinden hayatla barışık değil işte Akif Abi. Hep boynu bükük, hep kendi halinde, hep çevresiyle alakasız bir insan. Onun gibi evlat hasretiyle yanıp tutuşan, çocuk edinmek adına maddi, manevi onca sıkıntıya göğüs geren nicelerinden sadece birisi işte.

Her şeyin zıddıyla kaim olduğu bir yaşamın içerisindeyiz bizler. Akif Abi örneğinin tam zıddı örnekler de var dolayısıyla etrafımızda fazlasıyla rastladığımız/duyduğumuz. Yaşadığı çirkef hayatın neticesinde dünyaya gelen zavallıyı oraya buraya terk edenler. Yaşadığı cinnet hallerinde savunmasız yavrusuna çeşitli işkence türlerini uygulayanlar.  Atanlar, satanlar... Kendi çocuğuna, kardeşine, yeğenine… tacizi/ tecavüzü reva görenler.

Bu yapıda olanlar, en açık ifadeyle; İnsan değilsiniz! Hayvan da değilsiniz bu arada. Ne olduğunuzun adı bile konulmuş değil aslında.

Mahkeme salonlarında kendi yavrusuna bir şekilde kıyabilen bu türden mahlûkların bir dolu davaları görülmekte. Haber siteleri bu haberlerle işgal altına alınmış vaziyette. Midemiz kaldırmıyor okuyunca/duyunca. Elimizden gelmeyenin acziyeti sarıyor her yanımızı.

Kime güvenecek bu çocuklar bu hayatta? Kimliğinizi kaybettiniz, görev bilinciniz yok, sorumluluklarınızın farkında değilsiniz. İnsanlığınızı yitirdiniz kısacası. Elinizin altındakilerden sorumlu olduğunuzu unutup, insan ve insanlık dışı fiiliyatlar içerisindesiniz.

Kirli dünyalarınızda kirletmeyin tertemiz emanetleri. Başlarına tam olarak neyin geldiğinden bile habersizler ki yaşadıklarını “Canımı acıttı.” diye tarif etmeye çalışıyorlar.

İnsanlığınızı bulun bir an evvel. İnsan olun her şeyden önce. Sonra da gereklerini yapın! Sahip çıkın elinizin altındakilere. Bugün bu şekilde yetiştirdikleriniz sayesinde sizin de geleceğinizin olamayacağını unutmayın bir de. Cennet kokanların hayatlarını cehenneme çevirmeye hakkınız yok hiçbir şekilde.

Bu hayatta, çocuk isteyip de edinemeyenlerin nasıl yarım kaldıklarını az çok bilir yetişkinler. Evladın nasıl değerli bir nimet olduğunu da. En iyi şekilde yetiştirilmesi ve korunması gerektiğini de. Buna rağmen nasıl böyle insanlıktan bi-nasip hareket edilebilindiğini anlamak mümkün değil doğrusu.

Ha bir de bu türlerin ruhlarını nasıl olur da bu kadar şeytanın emrine verebildiklerini. Yaratıldıkları türün vasıflarından bu kadar uzaklaşabildiklerini…